Bertsogintza

"Bertsolaritzarekin harreman nahiko korapilatsua izan dut. Txikitan hasi nintzen bertsotan eta 18 urte arte edo hor aritu nintzen. Egia da bere garaian leku askotatik deitzen zidatela kantatzeko eta gazteegi harrapatu ninduela sentsazioa dut, pixka bat erre egin nintzen momentu batean. Orduan uztea erabaki nuen momentu batez eta harreman guztia moztu nuen bertsularitzarekin, saio gutxi joaten nintzen entzutera ere. Orain, azken pare bat urteetan erabaki nuen berriz hastea, hain justu Nafarroako taldekako bertso txapelketaren harira atera nintzen berriz plazara eta bertso eskolara joaten hasi nintzen berriz. Orain da momentua errango nuke, aski ohartuki ari naizela bertsotan eta inoiz baino gehiago ari naizela gozatzen, badakidalako nora noan eta zertara noan. Oholtza ez da asko gustatzen zaidan espazioa; badakit nahiko kontra esankorra dirudi behar bada baina egia da, espazio publikoa arte horretan, nire barrenean korapilo asko mugitzen dira eta asko kostatzen zait oholtza gainera ateratzea, badakit ez duela ematen baina benetan nire barnean hori mugitzen da. Ez dut uste kasualitatea den eta horretan ere genero perspektibak badu zer erran. Uxue Alberdik duela gutxi atera duen Kontrako eztarritik (Susa 2019) liburuan oso ongi esplikatzen du zer gertatzen den emakume bertsolariaren kasuan errate baterako. Baina bada ere gozatzeko eta gustatzen zaidan eremu bat, orduan taldearen babesean eta nire buruarekin ariketa kontziente bat eginda, lortzen dut gaur egun gozatzea plazetan; orduan, oraingoz gustora."